ای شده از رخ تو تاب قمر از انوری ابیوردی غزل 165

1 ای شده از رخ تو تاب قمر وی شده از لب تو آب شکر

2 از رخ و زلف خویش در عالم فتنه‌ای در فکندی ای دلبر

3 چهره پنهان مکن که در خوبی چون تو صاحب جمال نیست دگر

4 عاشقان ترا بدین اومید تا ببینندت ای پری پیکر

5 در هوای تو مانده‌اند به درد چهره پر خون و سینه پر اخگر

6 نیست چون انوری یکی عاشق با لب خشک و با دو دیدهٔ تر