دارد شب نومیدی ما صبح از نشاط اصفهانی غزل 237

1 دارد شب نومیدی ما صبح امیدی باد سحری میدهد از غیب نویدی

2 غازی ز پی دشمن و ما را برخ دوست هر لحظه نگاهی و در آن اجر شهیدی

3 از لطف بنالیم و ز بیداد ننالیم کز دوست نداریم بجز دوست امیدی

4 تا نشکنی آگاه نگردی ز دل ما قفلیست که در وی نفتد هیچ کلیدی

5 گر تیر زنی دیده نپوشیم که باشد هر تیر بریدی ز تو هر زخم نویدی

6 یکچند نشاط از سخن بیهده بس کن ای بس که همی گفتی و ای بس که شنیدی