بندیش که بر زمین نهای آن که تویی از عطار نیشابوری مختارنامه 16

1 یکی پرسید از ابلیس ناگاه که چونی این زمان با لعنت شاه

2 که شاهت میکند لعنت دمادم چرا سجده نکردی بهر آدم

1 پی آن گیر کاین ره پیش بردست که راه عشق پی بردن نه خردست

2 عدو جان خویش و خصم تن گشت در اول گام هرک این ره سپردست

1 ای برده به آب‌روی آبم وز نرگس نیم خواب خوابم

2 تا روی چو ماه تو بدیدم افتاده چو ماهیی ز آبم

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند