1 فصل نوروز است و خلقی سوی صحرا می‌روند بی‌نصیب آنانکه در می قول مطرب نشنوند

2 رخ نمودی، مردمان را چشم بر ابروی تست عید شد، باریک‌بینان دیده بر ماه نوند

3 من که در شب‌های محنت سوختم، زانم چه سود کاین بتان خورشید‌رخسارند یا مه‌پرتوند

4 می‌رود خلقی به استقبال، کآمد گل به باغ تو بمان باقی، کزین بسیار آیند و روند

5 پندگویان شاهی درمانده را دل می‌دهند حال او دانند اگر روزی چنین بیدل شوند