پیداست خود که نیست ترا رای آشتی از مجد همگر غزل 92

1 پیداست خود که نیست ترا رای آشتی زیرا که گم شده ست سروپای آشتی

2 بر تافتی ز مهر و وفا روی دل چنانک نه روی صلح داری و نه رای آشتی

3 با ما دلت به کینه چنان مشتغل شده ست کو نیز خود ندارد پروای آشتی

4 بردوختی به کینه وری چشم مردمی نگذاشتی به حیله گری جای آشتی

5 با اینهمه جفا که تو کردی به جان من دل می کند هنوز تمنای آشتی