منت ز سر زلف توام یکسر از مشتاق اصفهانی غزل 57

1 منت ز سر زلف توام یکسر مو نیست چاکیست دلم را که سزاوار رفو نیست

2 آن مه که مه چهارده‌اش چون مه‌رو نیست در شهر بنیکوئی او هیچ نکو نیست

3 آن سلسله کازادی او نیست میسر جز سلسله موی تو ای سلسله مو نیست

4 منعم مکن از شاهد و مطرب که بهشتی گر هست جز آواز خوش و روی نکو نیست