این چه نبهاست وین چه شیرینی از کمال خجندی غزل 977

1 این چه نبهاست وین چه شیرینی وآن چه گفتار و آن شکر چینی

2 صورت جان در آب عارض بین با چنان رخ رواست خود بینی

3 گرمنت پیش خویش بنشانم تو نه آن آتشی که بنشینی

4 سوز جانم که کشته آنم ریز خونم که تشنه اینی

5 زاهدا مستم از لبش منو تو بیخبر از شراب رنگینی

6 در نگیرد به هیچ نر آتش دامن از آه ما چه در چینی

7 چو فتادی به زلف یار کمال بینی افتادگی و مسکینی