1 به شاخ زندگی ما نمی ز تشنه لبی است تلاش چشمهٔ حیوان دلیل کم طلبی است

2 حدیث دل به که گویم چه راه بر گیرم که آه بی اثر است و نگاه بی ادبی است

3 غزل به زمزمه خوان پرده پست تر گردان هنوز نالهٔ مرغان نوای زیر لبی است

4 متاع قافلهٔ ما حجازیان بردند ولی زبان نگشائی که یار ما عربی است

5 نهال ترک ز برق فرنگ بار آورد ظهور مصطفوی را بهانه بولهبی است

6 مسنج معنی من در عیار هند و عجم که اصل این گهر از گریه های نیم شبی است

7 بیا که من ز خم پیر روم آوردم می سخن که جوان تر ز باده عنبی است