1 آن نه رویست که یک باغ‌ گل و نسرینست وان نه خالست که یک چرخ مه و پروینست

2 شادیی راکه غمی هست ز پی شادی نیست شادمان حالی ازینم که دلم غمگینست

3 مگس آنجا که لب تست‌‌ گریزد ز شکر تلخش آید شکر از بس که لبت شیرینست

4 عاشقان خستهٔ مژگان دو چشم سیهند زخم آن قوم نه از تیغ و نه از زوبینست

5 چون خرامی تو خلایق همه گویند بهم آن بهشتی که خدا وعده نمودست اینست

6 بت من چین به جبین دارد و حیرانم ازین که بود چین به صنم یا که صنم در چینست

7 حور گویند نزاید بچه باور نکنم کیست آن مه نه اگر بچهٔ حورالعینست

8 ای که گویی که ترا دینی و آیینی نیست عاشقی دین من و مهر بتان آیینست

9 گفتم اول چو کبوتر کنمش زود شکار دیدم آخرکه کبوتر منم او شاهینست

10 ای که گفتی که چرا دین به نکویان دادی اولین تحفهٔ عشاق به خوبان دینست