نیست بی‌جا ناله‌ام از مشتاق اصفهانی غزل 191

1 نیست بی‌جا ناله‌ام از تنگی جا در قفس مرغیم کافتاده از دامان صحرا در قفس

2 موسم گل شد بگو صیاد آخر کی رواست مست هر بلبل به شاخی منزل ما در قفس

3 تا درین بستان‌سرا بودم نبود آزادیم در شکنج دام منزل داشتم یا در قفس

4 عندلیب ما نشد هرگز به باغی نغمه‌سنج گاهگاهی ناله‌ای میکرد اما در قفس

5 کیستم بی‌هم‌زبان خاموش آن مرغ اسیر کز هم‌آوازان خویش افتاده تنها در قفس

6 از گرفتاری ننالم مرغ بی‌بال و پرم در حصارم از بلا افتاده‌ام تا در قفس

7 گر اسیران را خوش آید گفتگویم دور نیست همچو طوطی گشته‌ام مشتاق گویا در قفس