نیست همچون گل مرا از باده از سلیم تهرانی غزل 717

1 نیست همچون گل مرا از باده بیهوشی غرض ناله ی مستانه باشد از قدح نوشی غرض

2 مقصدش از لاف رعنایی نمی دانی که چیست سرو دارد با تو همچون سایه همدوشی غرض

3 می کند عمدا فراموش از من آن نامهربان چیست او را یارب از چندین فراموشی غرض

4 در دهن گویند جم می داشت خاتم را نگاه زین حکایت نیست غیر از مهر خاموشی غرض

5 گر ندارد ماتم فوت سکندر را، سلیم چیست آب زندگی را از سیه پوشی غرض