تنها نه دلم باده ی نابش همه از عرفی شیرازی غزل 93

1 تنها نه دلم باده ی نابش همه خون است مغز قلم و مغز کتابش همه خون است

2 دل ها شکند وز دل من یاد نیارد چون بشکند این خم که شرابش همه خون است

3 از سوز دل ما مشکن توبه که این نیست آن می که چنین کرده خرابش همه خون است

4 عرفی نکنی ترک دل ریش چکیدن کاین میوه ی طوبی است که آبش همه خون است