تنها نه تنگنای دلم شد از جویای تبریزی غزل 773

1 تنها نه تنگنای دلم شد خراب خط عالم بهم برآمده از بیحساب خط

2 در چشم دید سرخی آن لعل نکته سنج شنجرف سر سخن بود اندر کتاب خط

3 زآن روی شعله ناک چو مویی بر آتش است بر عارضش مشاهده کن پیچ و تاب خط

4 نگذشته اول آنکه بطومار زلف تار روشن نکرده است سواد کتاب خط

5 در چشم عاشقان ز بناگوش و پشت لب پیداست در کتاب رخش فصل و باب خط

6 افتد بدام دل چو ز زنجیر شد رها گه داغ زلف یارم و گاهی کباب خط

7 جویا به روز ابر خوش آینده است می سرمست باش شد چو رخش در نقاب خط