1 در قضا نیست هیچ زشت و نکو هان مکن نسبت حدوث بدو

2 کفر او کفر نیست ایمان است منع او منع نیست احسان است

3 بد از آن رو کزوست بد نبود پس بد اندر وجود خود نبود

4 زانکه هستی هست​ها زان روست هستی بد برای خود نیکوست

5 نیز اظهار نیک​ها بد کرد گر بدی کرد باز با خود کرد

6 بد کند نیکی نکو پیدا که به ضد است چیزها پیدا

7 چون به خود نیک و از خدا نیک است وانگه از بهر نیک​ها نیک است

8 نیک و بد باشد از قبیل صفات بی نیاز است از آن حقیقت ذات

9 همه از نسبت و اضافات است فی المثل چون جهان آفات است

10 شر این خیر آن دگر باشد شر نه در ذات خویش شر باشد