گر نیست جام گلگون، خوش از هلالی جغتایی غزل 366

1 چه غم گر در سرم شوریست از سودای گیسویت؟ سر صد همچو من بادا فدای هر سر مویت

2 تن چون موی را خواهم بگیسوی تو پیوستن بدین تقریب خود را خواهم افگندن بپهلویت

1 یار، چون در جام می بیند، رخ گل فام را عکس رویش چشمه خورشید سازد جام را

2 جام می بر دست من نه، نام نیک از من مجوی نیک نامی خود چه کار آید من بد نام را؟

1 دل بدرد آمد و این درد بدرمان نرسید سر درین کار شد و کار بسامان نرسید

2 آن جفا پیشه، که بر ناله من رحم نکرد کافری بود، بفریاد مسلمان نرسید