نیست پیوند گسل مرغ دل از محتشم کاشانی غزل 597

1 نیست پیوند گسل مرغ دل شیدائی زان بت نوش دهن چون مگس از حلوائی

2 زانگبین است مگر فرش حریم در او که چنین مانده در او پای دل هرجائی

3 شکرستان جمال تو چنان می‌خواهم که در آنجا مگسی را نبود گنجائی

4 ساکنم کن به ره خویش که پر مشکل نیست مور را درگذر شهد سکون فرسائی

5 بر سر خوان تو بر زهر بنان سائی به که به شهد دگران دست و دهان آلائی

6 بازماند دهن طفل لبن خواره ز شوق هرگه آیند لبان تو به شکر خائی

7 محتشم در صفت آری به شکر ریزی تو طوطی نیست درین نه قفس مینائی