بهره از یاری یاری نیستش از جویای تبریزی غزل 770

1 بهره از یاری یاری نیستش هر که طبع بردباری نیستش

2 هر که دل در زلف یاری نیستش یک سر مو اعتباری نیستش

3 هر که ترک بندگی کرده شعار گوئیا پروردگاری نیستش

4 شاهد دنیا جمالش دلرباست لیک رنگ اعتباری نیستش

5 بوی خامیش از کباب دل نرفت آنکه آه شعله باری نیستش

6 بی نصیب از کاو کاو آنمژه است هر که در دل خارخاری نیستش

7 مشت خاکم ما بباد آه رفت بر دل از جویا غباری نیستش