1 ای قناعت مژده‌ای ده شاه هفت اقلیم را از کلاه فقر و بردارش ز سر دیهیم را

2 می‌دود گر جانب گرداب دایم همچو موج از معلم کشتی ما دارد این تعلیم را

1 ای تازه رو، ز زخم خدنگ تو داغ ما از روغن کمان تو روشن چراغ ما

2 با نکهت تو صحبت ما درگرفته است ای کاش بوی گل نخورد بر دماغ ما

1 شعله دارد ز تو آیین غضبناکی را اجل از طرز تو آموخته بی باکی را

2 ای جوانان، هنر از پیر بباید آموخت یاد گیرید ز ما مستی و بی باکی را