1 منم که خود غم و خود یار غمگسار خودم گهی شرابم و گه نشئه گه خمار خودم

2 به هر صفت که بینی منم نه غیر من است که خود محیطم و خود موج و خود کنار خودم

3 فنا و فقر و بقا را ز هم جدایی نیست که خود خزانم و خود باغ و خود بهار خودم

4 بخه صیدگاه تفکر اگر روی دانی که خود شکارم و خود باز و خود سوار خودم

5 ندیده دیدهٔ غیری جمال پاک مرا که خود رقیبم و خود عشق و خود نگار خودم

6 گهی حسینم و گه موسی و گه ابراهیم که گاه نیلم و گه منجنیق [و] دار خودم

7 منم که با همه اشیا محیط می خوانند منم که دایره و نقطه و مدار خودم

8 به هر دیار سعیدا چو رفتم و دیدم همان مصاحب من یار در دیار خودم