منم که آب گل و رنگ لاله می از عرفی شیرازی غزل 482

1 منم که آب گل و رنگ لاله می طلبم در این لباس شراب دو ساله می طلبم

2 شکست جام شرابم ز سنگ توبه، ولی در این خزان دیت خون لاله می طلبم

3 ز باده توبه حرام است در شریعت عشق اگر قبول نداری، رساله می طلبم

4 متاع ملک شهادت که کیمیای دل است اگر دعا نفروشد ز ناله می طلبم

5 تمام طالب ماه اند اهل دیده و من که زادهٔ آدمیم، شکل هاله می طلبم

6 چنان به وادی مستی ز خویش گم گشتم که لب ز باده و دست از پیاله می طلبم

7 علاج درد تو، عرفی، حکیم نشناسد که من برون شفا این مقاله می طلبم