این منم یا رب که از ابن یمین فریومدی قصیده 112

1 این منم یا رب که در دل شادمانی یافتم و آنچه جستم از قضای آسمانی یافتم

2 با من این الطاف چرخ کینه ورزان میکند کز خدیو ملک دانش مهربانی یافتم

3 اوحد الدنیا حکیم الدین که نپسندد خرد گر فلک گوید که در دنیاش ثانی یافتم

4 آنکه چون انشای عذب او عطارد دید گفت گاه پیری لذت عمر جوانی یافتم

5 مهربانی با منش این بود کز ارشاد او بر اقالیم فضایل کامرانی یافتم

6 سوی دار الکتب خود راهیم داد از مکرمت تا درو درجی پر از در معانی یافتم

7 شاید ار چون خضر مانم زنده آب حیات ساغری تا لب پر آب زندگانی یافتم

8 ما و عشرت بعد از این بر رغم دشمن تا ابد کز کف ساقی لطفش دوستکانی یافتم

9 کی توانم گفت شکر آنکه از کنج نیاز ناگهان ره سوی گنج شایگانی یافتم

10 از کتابت بگذر ای ابن یمین تصریح کن کو ز تصویرات جان افزاش مانی یافتم

11 جاودان بادا مفید و اهل فیضش مستفید کز بیان او حیات جاودانی یافتم