1 از هیچ کسی ساخته غیر از تو دهانی جز تو بخیالی که کند تنک میانی

2 گر ماه بود قوه گفتار ندارد ور غنچه بود پیش تواش نیست دهانی

3 گفتند حکیمان سخن از مسئله جزء از نقطه موهوم لبت کرد بیانی

4 ای زلف تو بر گردن خورشید کمندی ای ابروی پیوسته تو بر ماه کمانی

5 در انجمن حسن توئی شمع فروزان وندر چمن ناز تو خود سرو چمانی

6 دل بود طپان در برم از چشمک خونریز نیک آمدی ای خط که مرا حرز امانی

7 بر کشته اغیار چو باران بهاری بر خرمن احباب همه برق یمانی

8 زلفین خمیده بخطت دید وهمی گفت نظاره گیت پیر شد اما تو جوانی

9 تو خود همه آنی که تو دانی بنکوئی من خود چه بگویم که چنینی و چنانی

10 از لطف ببخشا تو بر آشفته مسکین چون صاحب عصری تو و سلطان زمانی