انگار که راز دل نهان دانم کرد از مجد همگر رباعی 321

1 زندگانی شهریار زمین خسرو روزگار رکن الدین

2 شیر پر دل اتابک اعظم فخر و زیب زمان وزین زمین

1 دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست شد در خم آن زلف چو زنجیر و نشست

2 مژگان تو تیز گشت و با زلفت گفت کآنجا که زره گر است پیکان گر هست

1 جهان به کام شود عشق کامران ترا فلک غلام شود حسن جاودان ترا

2 مدار فخر بود بهر او که مهر فلک ستاید این دل با مهر تو امان ترا