خصمی به میان من و غیر از از سلیم تهرانی غزل 258

1 خصمی به میان من و غیر از سخن توست بادام دو مغزی، دو زبان در دهن توست

2 چشمی به ره نکهت خود داشته دایم پیراهن یوسف که کنون پیرهن توست

3 افسانه ی یوسف که گرفته ست جهان را دانم سخن است آن همه، اما سخن توست

4 ایمن مشو از خضر که از سادگی او را رهبر تو گمان می بری و راهزن توست

5 این گرد و غباری که برد باد به هر سوی ای دل بگشا دیده که خاک وطن توست

6 فریاد سلیم از جگرم دود برآورد رحم است بر آن مرغ که دور از چمن توست