تا خیالت را دلمه منزلگه از کمال خجندی غزل 114

1 تا خیالت را دلمه منزلگه است از مه تو منزل من پر مه است

2 گر لبت بوسم ز بسمل چاره نیست کافتتاح ملح از بسم الله است

3 یک شبی با ما نشین کز دور عمر یک شبی ماندست و آن هم کوته است

4 محنت هجر تو ساعت ساعت است دولت وصل تو ناگه ناگه است

5 تا چه گونی حاضرم و مستمع چاکران را گوش بر حکم شه است

6 من به دزدی گیرم آن چاه ذقن کانکه عقل کل ببردست آن چه است

7 ریختی بر هر رهی خون کمال تا نگویند این چه خون بیره است