فراق یار گرامی از حکیم نزاری قهستانی غزل 220

1 فراق یار گرامی عجیب دشوارست علی الخصوص کسی را که دل گرفتارست

2 چه اختیار بماند به دست مجنون را که حسن لیلی بس شاهدی دل آزارست

3 قیامتی که بدان وعده میدهند الحق فراق یار عزیزست و سخت دشوار است

4 در انتظار ملاقات دوستان به خیال صبور بودن و قانع شدن بناچارست

5 دمی زآب سرم سوز دل نشد ساکن از آنکه نایره ی اشتیاق بسیارست

6 بناز خفته چه داند میان نخّ و نسیج که چشم من همه شب تا بروز بیدارست

7 بحبس ظلمت غربت چنان گرفتارم که روز روشن بچشم من شب تارست