سخت ببسته آسمان کار زشش از آشفتهٔ شیرازی غزل 59

1 سخت ببسته آسمان کار زشش جهت مرا راه گریز بسته شد چون نقطه عاقبت مرا

2 هر طرفی که رو کنم کس نگشایدم دری عشق چو گشت خضر ره کرده یکجهت مرا

3 غیر نوای عشق تو نیست بعضو عضو من بند زبند اگر بری هر دم نی صفت مرا

4 خواند گدای خویشتن پیر مغان از کرم گو بفلک ملک زند نوبت سلطنت مرا

5 رند شراب خواره ام جهد بکن بچاره ام من چکنم که کرده ی زینسان تربیت مرا

6 عقل و خرد زیاد شد دین و دلم بباد شد عشق بیا بسلطنت خالیست مملکت مرا

7 آشفته بر در علی روی امید کرده ام زانکه بس است آن در از دنیی و آخرت مرا