بسویت می کشد دل هر زمانم از اسیری لاهیجی غزل 382

1 بسویت می کشد دل هر زمانم ز جان من چه خواهد دل ندانم

2 بدان شادم که از دست غم تو نباشد در جهان یکدم امانم

3 دلم بردی و رفتی و نگفتی که من بی جان و دل کی زنده مانم

4 ز جور عشق او صبر و خرد را مدارای دل طمع دیگر ز جانم

5 چو دیدم پرتو خورشید رویش بسان ذره شیدای جهانم

6 برو ناصح مده پندم ز عشقش نگر من عاشق و رسوا چه سانم

7 اسیری وصف حسن نوربخشش چگویم چونکه ناید در بیانم