از فرقت تو در تنم از جان بار است از مجد همگر رباعی 107

1 زهی رویت مه خوبان آفاق جمالت عذر خواه درد عشاق

2 ندیده مثل خلقت چشم مخلوق نیاورده چو خلقت صنع خلاق

1 خدای جز به توام کام دل روا مکناد به جز هوای تو با جانم آشنا مکناد

2 گرم رها کند از حلق بند جان شاید ز بند زلف تو حلق دلم رها مکناد

1 گر یاد رنگ رویت در بوستان برآید بس نعره های بلبل کز گلستان برآید

2 تا جلوه تو بیند طاووس وار هر صبح باز سپید مشرق از آشیان برآید