1 از سریست این سر که در روز جزا باز خوانند امتان با انبیا
2 لیک فردا دوستانش را بناز تا ابد دایم بحق خوانند باز
3 دوستی نبود که در وقت بلا از خلیل خویش یاد آید ترا
4 گر ترا نقدست در خلت مقام نقد جانت ذکر حق باید مدام
1 دم مزن گر همدمی میبایدت خسته شو گر مرهمی میبایدت
2 تا در اثباتی تو بس نامحرمی محو شو گر محرمی میبایدت
1 ای دلم مست چشمهٔ نوشت در خطم از خط سیه پوشت
2 باد سرسبزی خطت که به لطف سر برون زد ز چشمهٔ نوشت
1 هر شور وشری که در جهان است زان غمزهٔ مست دلستان است
2 گفتم لب اوست جان، خرد گفت جان چیست مگو چه جای جان است
1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند
2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند