1 مهی شد کان رخ زیبا ندیدم نشانی زان گل رعنا ندیدم

2 شبی دیدم سر خود پیش پایت ز شادی پیش زیر پا ندیدم

3 تو تا ننمودی آن رخ، بودم آزاد ترا دیدم، دگر خود را ندیدم

4 شدم خاموش در وصف دهانت که از تنگی سخن را جا ندیدم

5 چه افتادت به عشق اینبار، شاهی ترا هرگز چنین رسوا ندیدم