عید است و نوبهار از امیر شاهی سبزواری غزل 161

1 عید است و نوبهار و جهانرا جوانئی هر مرغ را به وصل گلی شادمانئی

2 همچون هلال عید شدم زار و ناتوان روزی ندیدم از مه خود مهربانئی

3 روزم به در دل گذرد، شب به سوز هجر دور از سعادت تو عجب زندگانئی

4 خلقی به عید، خرم و از نوبهار، خوش ما و فراق یاری و اندوه جانئی

5 شاهی به سوز عشق تو شد روشناس شهر داغ سگان بود ز برای نشانئی