مرا سودایِ تو از حکیم نزاری قهستانی غزل 288

1 مرا سودایِ تو دیوانه کرده ست ز خویش و آشنا بی گانه کرده ست

2 فغان از چشمِ دل دزدت که چشمم چو گوشَت معدنِ دُردانه کرده ست

3 خطی آوردی و با من همان کرد که سوزِ شمع با پروانه کرده ست

4 از آن مستم که ساقّیِ محبّت پیاپی بر سرم پیمانه کرده ست

5 نخواهد هرگز از می توبه کردن دلم عزمی چنین مردانه کرده ست

6 عبادت خانه یی دارند هر کس نزاری قبله از می خانه کرده ست