سحرگه که در گوش گردون فتاد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 سحرگه که در گوش گردون فتاد خروش خروس و نوای چکاو
2 روان شد چو زر موکب شیخ عهد رهی نا روا ماند مانند چاو
3 گذشتم بناکام از آن بحر جود روان بر دو رخ از دو چشمم دو ناو
4 من از ابر جودش طمع داشتم که چون گل کنم کیسه پر زر ساو
5 ولی در قمار هوا داریش مرا گشت الحق درین دور داو
6 ببختش مسیح و فریدون شدم بخر رفتم و باز گشتم بگاو
دیدگاه‌ها **