سحرگه آن صنم سرو از ابن یمین فریومدی غزل 267

1 سحرگه آن صنم سرو قد شتاب زده درآمد از در ابن یمین شراب زده

2 عرق نشسته ز می بر عذار نازک او چنانکه بر ورق یاسمین گلاب زده

3 شکنج طره او بر رخش فتاده چنانک ز رأس عقده مشکین بر آفتاب زده

4 لبش چو دید دلم را کباب زآتش عشق نمک بگاه شکر خنده بر کباب زده

5 بزیر خط رخ خوب ترا چنان دیدم که آتشست بر او آب مشک ناب زده

6 بلطف گفتمش ای نازنین تو عمر منی بدان دلیل که هستی چنین شتاب زده

7 منم که مردم چشم خیال پیمایم که تا خیال تو دیده دلش ز خواب زده

8 در سرای ترا هر سحر چو فراشان برفته خاک بمژگان خویش و آب زده