گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد از مجد همگر رباعی 349

1 حس جهانگیر تو مملکت جان گرفت کفر سر زلف تو عالم ایمان گرفت

2 دل چو نسیم تو یافت جامه به صد جادرید دیده چو روی تودید ترک دل و جان گرفت

1 زهی خواجه صدر انجام غلامت خهی خسرو چرخ دراهتمامت

2 تو دستور شرقی و مغرب به حکمت تو مشهور غربی و مشرق مقامت

1 تا نگویی که مرا بی تو شکیبایی هست یا دل غمزده را طاقت تنهایی هست

2 نی مپندار که از دوری روی تو مرا راحت زندگی و لذت برنایی هست