چند گویی با تو یک شب روز از سلمان ساوجی غزل 262

1 چند گویی با تو یک شب روز گردانم چو شمع من عجب دارم گر امشب تا سحر مانم چو شمع

2 رشته عمرم به پایان آمد و تابش نماند چاره‌ای اکنون به جز مردن نمی‌دانم چو شمع

3 می‌دهم سررشته خود را به دست دوست باز گر چه خواهد کشت می‌دانم به پایانم چو شمع

4 آبم از سر درگذشت و من به اشک آتشین سرگذشت خود همه شب باز می‌دانم چو شمع

5 دامنت خواهم گرفت امشب چو مجمر ور به من بر فشانی آستین من جان بر افشانم چو شمع

6 بند بر پای و رسن در گردن خود کرده‌ام گر بخواهی کشتنم برخیز و بنشانم چو شمع

7 گر سرم برداری از تن سر نگردانم ز حکم ور نهی بر پای بندم بند فرمانم چو شمع

8 احتراز از دود من می‌کن که هر شب تا به روز در بن محراب‌ها سوزان و گریانم چو شمع

9 رحمتی آخر که من می‌میرم و بر سر مرا نیست دلسوزی به غیر از دشمن جانم چو شمع

10 مدعی گوید که سلمان او تو را دم می‌دهد گو دمم می‌ده که من خود مرده آنم چو شمع