مراست صد هنر و از ابن یمین فریومدی قطعه‌ 361

1 دوش نسیم سحر بادم مشک وز باد نزد من آمد مرا مژده جانبخش داد

2 گفت که دارای ملک خسرو جمشید فر آنکه مشید از اوست قاعده دین و داد

1 گر شود در عشق جانان جان شیرینم تلف هر زمان افزون بود دل را بمهر او شعف

2 چشم من گر رسته دندانش را بیند بخواب از خیال روی او گوهر شود همچون صدف

1 زهی خجسته شبی کز درم نسیم سحر بفرخی و سعادت بمن رسید خبر

2 که تاج دولت و دین سرور زمان و زمین که بر زمین و زمان باد تا ابد سرور