عهدی دارد جهان که تا بتواند از مجد همگر رباعی 374

1 جاءالشتاء و مل الدجی ظل بالحب و الراح این التوسل

2 در خز به خرگه بامنقل و مل این نکته یاد آر کالبرد یقبل

1 در چنین عشق مرا برگ تن آسانی نیست کس بدین بیکسی وبی سروسامانی نیست

2 تا پریشانی زلف تو بدیده ست دلم دل مانند دل من به پریشانی نیست

1 الا یا مشعبد شمال معنبر بخاری بخوری و یا گرد عنبر

2 نه روحی ولیکن چو روحی مصفا نه نوری ولیکن چو نوری منور