حرفی است حقیقتی که ذاتش خوانند از عمادالدین نسیمی رباعی 31

1 صاحب نظران قیمت سودای تو دانند خورشیدپرستان سبق عشق تو خوانند

2 بردار ز رخ دامن برقع که محبان از شوق جمال گل تو جامه درانند

1 تشبیه رویت آن که به گل یاسمن کند چشم از رخت بگو به گل و یاسمن کند

2 باد از وصال قد تو محروم و بی نصیب آن دل که میل طوبی و سرو چمن کند

1 عارفان از دو جهان صحبت جانان طلبند تنگ چشمان گدا ملک سلیمان طلبند

2 اعتباری نکنند اهل دل آن طایفه را که نه از بهر لقا روضه رضوان طلبند