شربتی در دو لعل جانان است از فروغی بسطامی غزل 78

1 شربتی در دو لعل جانان است که خیالش مفرح جان است

2 از پی قتل مردم دانا تیغ در دست طفل نادان است

3 می‌توان یافتن ز زخم دلم کاین جراحت نه کار پیکان است

4 قتل‌گاهی است کوی او کان جا زخم بیداد و تیغ پنهان است

5 دلم از نالهٔ شعله در خرمن چشمم از گریه خانه ویران است

6 سر زلفی چگونه گردد جمع که از آن مجمعی پریشان است

7 چشم امید هر مسلمانی پی آن چشم نامسلمان است

8 گر تو درمان درد عشاقی درد الحق که عین درمان است

9 منع زاری مکن فروغی را که گلت را هزار دستان است