محقّق است که از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 229

1 در عشق تو دل بجان همی کوشد عاجز شد و همچنان همی کوشد

2 در سنبل تا بهار می پیچد با نرگس دلستان همی کوشد

1 خیز در ده شراب گلگون را شادی اندرون و بیرون را

2 آن چنان مست کن ز باده مرا که ندانم ز کوه هامون را

1 تا تنگ دلم جای تو خوش پسرست الحق ز خوشی دلم چو تنگ شکرست

2 جانا چو شکر ز تنگت ارنا گزرست دردست من آی کز دلم تنگ ترست