چه خوش باشد! که دلدارم تو باشی از عراقی غزل 266

1 چه خوش باشد! که دلدارم تو باشی ندیم و مونس و یارم تو باشی

2 دل پر درد را درمان تو سازی شفای جان بیمارم تو باشی

3 ز شادی در همه عالم نگنجم اگر یک لحظه غم خوارم تو باشی

4 ندارم مونسی در غار گیتی بیا، تا مونس غارم تو باشی

5 اگر چه سخت دشوار است کارم شود آسان، چو در کارم تو باشی

6 اگر جمله جهانم خصم گردند نترسم، چون نگهدارم تو باشی

7 همی نالم چو بلبل در سحرگاه به بوی آنکه گلزارم تو باشی

8 چو گویم وصف حسن ماهرویی غرض زان زلف و رخسارم تو باشی

9 اگر نام تو گویم ور نگویم مراد جمله گفتارم تو باشی

10 از آن دل در تو بندم، چون عراقی که می‌خواهم که دلدارم تو باشی