عمری ست نور چشم جهان بین ماست یار از جامی غزل 455

1 عمری ست نور چشم جهان بین ماست یار بی نور مانده چشم جهان بین کجاست یار

2 بر خاک ره چو سایه فتادیم و هم چنان خورشید اوج کنگره کبریاست یار

3 دردی جداست همدم هر تار موی من تا با رقیب همدم و از من جداست یار

4 یک جا نکرد با من بی خان و مان مقام با من درین مقام ندانم چراست یار

5 چون تیره شد ز ظلمت هجران شبم چه سود کز چهره صبح دولت اصل صفاست یار

6 گفتم به وعده راست نیی رنجه شد ز من یاری نباشد اینکه برنجد ز راست یار

7 جامی تو وصل خواستی از یار و او فراق گر عاشقی مخواه به جز آنکه خواست یار