مرا دلیست که از بار بار میطلبد از کمال خجندی غزل 509

1 مرا دلیست که از بار بار میطلبد بسوز سینه انگار بار می طلبد

2 مرا دلیست که گر مست باشد و هوشیار زمست خواه ز هشیار بار می طلبد

3 بکنج صومعه هوشیار در طلب نه و مست فتاده بر در خمار یار می طلبد

4 از طرف بر در و دیوار کعبه اوست مراد که عاشق از در و دیوار بار می طلبد

5 نخواست جنت اعلی و حور صاحب طور زیار طالب دیدار بار می طلبد

6 به شاخسار طلب عندلیب شب نشسته با دل بیدار بار می طلبد

7 همه شب دو کون طالب گلزار جتند و کمال از بوستان و گلزار بار می طلبد