ابریست که قطره نم فشاند از مهستی گنجوی رباعی 156

1 هر جوی که از چهره به ناخن کندم از دیده کنون آب درو می‌بندم

2 بی‌آبی روی بود ار یک چندم آب از مژه بر روی آن می‌بندم

1 چشم ترکت چون مست برمی‌خیزد شور از می و می‌پرست برمی‌خیزد

2 زلفت چو به رقص در میان می‌آید صد فتنه به یک نشست بر‌می‌خیزد

1 از مهر خود و کین تو در تابم من در چشم تو گوئی به میان آبم من

2 یا من گنهی کردم و در خشمی تو یا تو دگری داری و در خوابم من