1 به دامنم نبود گر دل فکار منست گواه خون شدن قلب داغدار منست

2 همیشه جیب و کنارم ز اشک دیده‌تر است بدان بهار که نبود خزان بهار منست

3 ز بس به گوش گرفتم چو باد پند کسان همین سزای منست این که در کنار من است

4 ز بعد قتل مشورید خون ز چهره مرا چرا که از ستم یار یادگار منست

5 ز تیر حادثه دهر پر بر آوردم دمی نگفت که این ناتوان شکار منست

6 هزار قاصد افغان برش روان کردم شبی نگفت غریبی در انتظار منست

7 اگر به قتلگاه عاشقان روی (صامت) چو نای نی شوی ناله نوای من است