آن آب کزو بود از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 789

1 دل بدان دلنواز خواهم داد جان بشمع طراز خواهم داد

2 پس ازین من بدست عشق و هوس مالش حرص و از خواهم داد

1 هر کرا دل باختیار خودست آرزوهاش در کنار خودست

2 غمگساری ندارد و عجب آنک هم غم یار غمگسار خودست

1 رخی چنان که ز خورشید و ماه نتوان کرد خطی چنان که ز مشک سیاه نتوان کرد

2 چگونه بوسه توان زد برای رخ نازک که از لطیفی در وی نگاه نتوان کرد