دهم شب از مه ذوالحجه بود اول شام از فریومدی دیوان اشعار 20

1 نگارینا نمیشاید ترا گفتن برخ ماهی که در حسنت کسی همتا ندید از ماه تا ماهی

2 ز نور روی تو خورشید اگر نه ذره ئی بودی برین پیروزه او رنگش مسلم کی شدی شاهی

1 صبح سعادت از افق خرمی دمید ساقی بیار باده که وقت طرب رسید

2 خیز آتش گداخته در آب بسته ریز یعنی که آبگینه ملون کن از نبید