بود می خانه ها، در چشم شهلای از حزین لاهیجی غزل 919

1 بود می خانه ها، در چشم شهلای تو ای ساقی هلال جام می گردد، به ایمان تو ای ساقی

2 ز رنگت آتشین شد گل، ز لعلت ارغوانی، مل نگه را می کشد در خون، تماشای تو ای ساقی

3 شکر بفکن، قدح بشکن، به شیرین خنده لب بگشا می و نقل است، با لعل شکرخای تو ای ساقی

4 تو چون در جلوه آیی، لنگر تمکین نمی ماند دلم را می برد از جا، تماشای تو ای ساقی

5 بود آیین عشقت می کشی و کوچه گردیها خرد را، سر به صحرا داده، سودای تو ای ساقی

6 نسیم پیرهن، صد پیرهن می بالد از بویت قبای ناز میزیبد به بالای تو ای ساقی

7 حزین راگر به کف نامد، ز بخت نارسا، زلفت نداد از دست، دامان تمنّای تو ای ساقی